Zmiany w układzie immunologicznym w okresie starzenia się organizmu polegają głównie na zaburzeniu sprawności przebiegu reakcji odpornościowej na różnych jej etapach. Zaburzenia te polegają na zachwianiu proporcji między różnymi subpopulacjami komórek T, z upośledzeniem funkcji regulacyjnej komórek pomocniczych i spaczeniu czynności supresorów, oraz na powolnym ograniczeniu czynności makrofagów.Wynikiem tych zmian jest: 1) tendencja do wytwarzania autoprzeciwciał, 2) niekontrolowana proliferacja pewnych klonów komórkowych, 3) gorsze rozpoznawanie antygenów i osłabiona odpowiedź na ich wniknięcie do organizmu, czyli gorsza reakcja obronna w przypadku zakażeń, 4) prawdopodobnie starzenie się tkanek. Zjawiska te prowadzą do zwiększonej Częstości zakażeń i oporności na leczenie niektórych zakażeń bakteryjnych i wirusowych oraz utajonego ich przebiegu w wieku podeszłym i do zapadalności na pewne schorzenia o podłożu immunologicznym. Zarówno zachwianie równowagi układu immunologicznego, jak i częstość występowania w wieku (podeszłym wymienionych powyżej chorób sprawiają, iż z jednej strony nierzadko istnieje konieczność podawania ludziom w wieku podeszłym leków wpływających regulujące ma układ immunologiczny, z drugiej zaś strony wszystkie leki działające na ten układ należy stosować ze szczególną rozwagą.
Leave a reply