Po spożyciu pokarmu wzrastają znacznie ruchy perystaltyczne w jelicie cienkim, wzbudzone przez odruch żołądkowo-dwunastniczy. Rozciągnięcie żołądka na skutek wypełnienia pokarmem podrażnia zakończenia nerwowe i wywołuje przepływ impulsów nerwowych do s’cian jelita cienkiego, gdzie pobudzają jelito do wzmożonej ruchliwości i wydzielania soku jelitowego. Obserwujemy zwykle dwa rodzaje ruchów: skurcze perystaltyczne przesuwające papkę pokarmową i ruchy wahadłowe, które mieszają zawartość jelita. Pojedyncza fala perystaltyczna nie biegnie daleko, zwykle po 10 cm zostaje rozproszone zdarzają się jednak gwałtowne skurcze, tzw. „pachniecia” perystaltyczne, przebiegające znaczną odległość. Ruchy wahadłowe powstają przez skurcze i rozkurczę kolejnych odcinków jelita i powtarzają się z częstością około 10 razy na minutę. Ruchy te uzupełniają mechaniczne rozkawałkowanie zawartości jelita i mieszają ją z sokami trawiennymi. Równocześnie umożliwiają one stykanie się wszystkich cząstek pokarmu ze ścianami jelita, wchłanianie przez nie pokarmu i dostarczanie go do krwi. W każdym odcinku jelita ruchy wahadłowe przebiegają przez pewien czas, następnie ruch perystaltyczny przesuwa pokarm do następnego odcinka, w którym z kolei zaczynają się ruchy wahadłowe. W ten sposób zawartość jelita przechodzi w ciągu 8 godzin do jelita grubego w tym okresie pokarm zostaje całkowicie strawiony, a substancje pokarmowe wchłonięte. Do jelita grubego przechodzą jedynie nie strawione części pokarmu i duże ilości wody pochodzące z pokarmu i z soków trawiennych.
Leave a reply