Możemy go podzielić na dwa różne zespoły: zespół charakteropatyczny i otępiany. Podział ten jest wyłącznie teoretyczny, ponieważ w praktyce spostrzegamy zwykle zespół mieszamy. Funkcje psychiczne człowieka rozdzielić się nie dadzą, a każda zmiana jednej w jakimś stopniu wpływa na stan innych, nawet jeszcze nie uszkodzonych. Stad podział wynika raczej z różnych proporcja zmian charakteru i intelektu. Gdy przeważają zmiany charakteru, to mówimy o charakteropatii, gdy dochodzi do upośledzenia intelektu — mówimy o otępieniu. Otępienie starcze, w swoim obrazie (klinicznym, jest zespołem objawów lepiej zdefiniowanych i zarazem bardziej wymiernym w ocenie lekarskiej w porównaniu z charakteropatią. Podstawowe objawy to osłabienie pamięci, myślenia i inteligencji. Zwykle występują także poszczególne objawy charakteropatii, jednak pozostają one tną dalszym planie. Jeśli objawy te są bardziej wydatne, to mówiony o zespole otępienno-charakteropatycznym lub charakteropatyczno-otępiennym w zależności od proporcji objawów. Leczenie pojedynczych objawów jest niemal zawsze ostatecznością, często także (przejawem naszej niewiedzy. W wielu przypadkach leczącemu -brakuje jasnej koncepcji etiologicznej stwierdzanego objawu.
Leave a reply