Pęcherzyki płucne są wzmocnione za pomocą elastycznych łącznotkankowych włókien, dzięki czemu płuca są elastyczne. Sprężystość płuc jest bardzo duża, po wyjęciu ich ze zwierzęcia można przez tchawicę nadmuchać płuca jak balon. Jeżeli zmniejszymy ciśnienie, płuca ściągną się i wycisną z siebie powietrze. Do gładkich mięśni oskrzeli i oskrzelików dochodzą odgałęzienia zarówno nerwów ruchowych, jak i czuciowych. Płuca i jama opłucnej, w której płuca spoczywają, pokryte są cienką, nabłonkową osłoną, zwaną opłucną. Wilgotna powierzchnia opłucnej ułatwia ruch płuc w czasie oddechu nie pozwalając na tarcie ścian. Ciśnienie w jamie opłucnej (przestrzeń pomiędzy opłucną płucną, a opłucną ścienną) jest na ogół niższe od ciśnienia atmosferycznego. Elastyczność płuc powoduje stale odsuwanie się ich od ścian jamy opłucnej, wskutek czego powstaje częściowa próżnia pomiędzy opłucnymi. W przypadku zapalenia opłucnej wydziela ona płyn, który gromadzi się w tej przestrzeni. Jama opłucnej jest zamknięta i nie komunikuje się z atmosferą zewnętrzną ani też z żadną inną jamą ciała od góry i boków jest zamknięta ścianami klatki piersiowej (z żebrami), a od podstawy – silną, kopulastego kształtu błoną zbudowaną z mięśni szkieletowych, zwaną przeponą.
Leave a reply