Ze względu na zmiany zanikowe w błonie śluzowej przewodu pokarmowego ludzie w wieku podeszłym często źle tolerują i źle wchłaniają preparaty żelaza. Może to być wskazaniem do podawania żelaza pozajelitowa, co należy stosować dopiero po wyczerpaniu możliwości leczenia doustnego. Podaje się wówczas żelazo domięśniowo (Yeetofer, Ferrum Haussman do stosowania domięśniowego), głęboko w mięsień pośladka, lub dożylnie, eo zapewnia szybkie uzupełnienie niedoboru żelaza, lecz obciążone jest ryzykiem reakcji anafilaktycznych do wstrząsu włącznie. Z tego powodu pierwszą dawkę żelaza podaje się dożylnie w obecności lekarza, powoli, w ilości l ml (20 mg Fe), w celu sprawdzenia wrażliwości. Następne dawki — 100 mg żelaza wstrzykuje się co 2—3 dni, do całkowitej dawki l lub 2 g Fe, zależnie od zapotrzebowania, pamiętając, iż do uzupełnienia l g/100 ml Hb potrzeba ok. 170 mg żelaza. Należy zdawać sobie sprawę, iż podawanie żelaza w nadmiarze — szczególnie pozajelitowe — stwarza niebezpieczeństwo gromadzenia się związków żelaza w tkankach, czyli hemochromatozy. Hemochromatoza może stać się groźna dla życia. Dlatego też żelazo pozajelitowa wolno podawać tylko w przypadkach jego niedoboru przy zachowanej zdolności regeneracyjnej komórek szpiku, która warunkuje prawidłowe wykorzystanie żelaza do syntezy Hb.
Leave a reply