Zespół DIC jest stanem ciężkim, w postaci ostrej bezpośrednio zagrażającym życiu. U ludzi w wieku podeszłym, schorowanych, cierpiących na niewydolność krążenia lub oddychania, cukrzycę i nowotwory zespół DIC w formie przewlekłej lub podostrej zdarza się często, gdyż istnieją po temu warunki, takie jak kwasica, zwolnienie przepływu krwi zastój żylny oraz zmiany miażdżycowe w drobnych naczyniach. Czynnikiem wyzwalającym DIC bywa często uogólnione zakażenie, którego objawy u ludzi starych mogą być szczególnie podstępne. Ze względu na zwiększoną skłonność do reagowania objawami toksycznymi, w każdym przypadku stosowania glikozydów naparstnicy u osób w wieku podeszłym nieodzowna jest szczególnie wnikliwa obserwacja lekarska, zwłaszcza w pierwszych dniach naparstnicowania. Nie możemy bowiem z góry przewidzieć osobniczej tolerancji glikozydów (naparstnicy, ani określić dawki pełnego efektu terapeutycznego. Nie zaprzeczając koniecznej ostrożności chcemy jednocześnie podkreślić, że zasadnicza strategia leczenia glikozydami naparstnicy jest niezależna od wieku pacjenta. Polega ona na początkowym podawaniu dużych dawek kumulujących się, a po osiągnięciu właściwego efektu terapeutycznego przejściu ina odpowiednio mniejsze dawki podtrzymujące glikozydu na-sercowego. Taka zasada wynika z samego mechanizmu działania glikozydów nasercowych i wiek chorego nie może na nią mieć wpływu.
Leave a reply