Oddychanie polega na rozprężaniu płuc przy udziale mięśni klatki piersiowej i przepony. Zasysane w ten sposób powietrze przepływa do płuc przez nos, gardło, tchawicę i oskrzela. W obrębie nosa i gardła powietrze jest filtrowane, ogrzewane i nawilżane. Poprzez gardło przemieszczają się zarówno spożywane pokarmy, jak i wdychane oraz wydychane powietrze. Na wysokości krtani ich drogi rozchodzą się — przy połykaniu następuje zamkniecie krtani przez nagłośnię i pokarm przemieszcza się do przełyku, natomiast w czasie oddychania szpara głośni jest otwarta i powietrze przedostaje się przez tchawicę do oskrzeli. Oskrzela można porównać do układu rur rozdzielających się niczym gałęzie drzewa na coraz dalsze i cieńsze odnogi, doprowadzające powietrze do właściwej tkanki płucnej, czyli do pęcherzyków płucnych. W pęcherzykach płucnych otoczonych siecią bardzo cienkich naczyń krwionośnych zachodzi wymiana gazowa: tlen zawarty we wdychanym powietrzu przenika do krwi, zaś wyprodukowany w organizmie dwutlenek węgla przechodzi z krwi do pęcherzyków płucnych, skąd jest wydychany. Przy wydechu następuje zwiotczenie mięśni oddechowych i „zapadnięcie się” klatki piersiowej, dzięki czemu powietrze jest wypychane z płuc. Struny głosowe w krtani w czasie mowy wywołują drgania wydychanego powietrza — taki jest mechanizm powstawania głosu.
Leave a reply