Układ chłonny składa się z naczyń chłonnych, węzłów chłonnych i śledziony. Naczynia chłonne stanowią układ drenujący tkanki. Dzięki sieci kapilarnych naczyń limfatycznych zbierana jest z tkanek treść płynna i drobne cząstki. Pod nazwą chlonki przenoszona jest ona naczyniami limfatycznymi o budowie zbliżonej do żył i podobnie do nich wyposażonymi w układ zastawek. Wszystkie większe naczynia chłonne znajdują ujście do żył w górnej części klatki piersiowej, dzięki czemu chłonka przedostaje się z powrotem do układu krążenia. Układ chłonny stanowi ważną składową układu „obronnościowego” organizmu. Węzły chłonne przechwytują zarazki chorobotwórcze, substancje obce i wędrujące komórki rakowe i usiłują je unieszkodliwić, wytwarzając w tym celu specjalną odmianę białych ciałek krwi — limfocyty. W przypadku szeregu węzłów chłonnych znany jest obszar spływu chłonki obejmujący dany narząd lub część ciała, w związku z tym na podstawie stwierdzanych w ich obrębie zmian można wywnioskować, który narząd lub obszar ciała objęty jest zmianą chorobową. Przez okres jednego do dwóch tygodni utrzymują się niecharakterystyczne dolegliwości „grypopodobne”, którym towarzyszy umiarkowana gorączka oraz niekiedy znaczna bolesność gardła i katar. Węzły chłonne w okolicy szyi i karku są powiększone. Poruszanie głową staje się bolesne. Często też powiększeniu ulegają węzły chłonne pachowe i pachwinowe.
Leave a reply