Siara jest żółtawym płynem, przypominającym z wyglądu zbierającą się na mleku s’mietankę. Zawiera kilkakrotnie więcej białka i soli mineralnych, natomiast mniej tłuszczu i węglowodanów niż mleko kobiece wydzielane w późniejszym okresie. Ma też dużo leukocytów o właściwościach żernych, tzn. działających przeciw-bakteryjnie, oraz bardzo dużo ciał odpornościowych (o wiele więcej niż jest ich we krwi matki). Ciała odpornościowe osadzają się na powierzchni błony jelitowej, gdzie spełniają rolę ochronną wobec wszelkiego rodzaju zarazków, na które narażony jest noworodek. Przechodzą też do układu chłonnego, powodując zwiększenie ogólnej odporności na choroby. Do momentu urodzenia płód jest chroniony przed inwazją bakterii i wirusów barierą łożyska matki, nie potrzebuje więc wytwarzać własnych ciał odpornościowych. Dopóki noworodek nie przystosuje się do otaczającego go świata i nie zaczną funkcjonować w jego organizmie własne mechanizmy odpornościowe, siara spełnia rolę obronną. Młodziwo wywiera również wpływ na ruchy jelit noworodka. Działa lekko przeczyszczające, co ułatwia wydalenie pierwszego stolca — smółki, zalegającej w jelitach przychodzącego na świat dziecka. Po 3—5 dniach, w zależności od tempa dojrzewania noworodka, młodziwo przekształca się w mleko przejściowe. Jest ono rzadsze, zawiera dużą ilość białka i liczne przeciwciała. W tym okresie matka przeżywa powtórnie stan lęku, że jej mleko jest „gorsze” niż było — bo jest „rzadsze”, „chudsze”. Tymczasem ma to swoje fizjologiczne uzasadnienie.
Leave a reply