Ogólny schemat leczenia choroby wrzodowej u osób w wieku podeszłym nie odbiega od stosowanego, w całej populacji chorych, zaś wybór zasadniczego leku przeciwwrzodowego uzależnia się od indywidualnych cech chorego i przebiegu choroby. Postępowanie terapeutyczne, obejmuje: 1) unormowany tryb życia, 2) leczenie dietetyczne, 3) zaniechanie nałogów, 4) leczenie farmakologiczne, 5) postępowanie chirurgiczne, 6) leczenie uzdrowiskowe. W okresie zaostrzeń dolegliwości stosuje się leczenie spoczynkowe, polegające na wydłużeniu snu oraz leżeniu przez kilka godzin w ciągu dnia. Takie postępowanie powoduje ustępowanie objawów podmiotowych oraz skrócenie czasu gojenia mszy („efekt łóżka szpitalnego”). W okresach remisji zasadnicze znaczenie ma stabilizacja trybu życia oraz unikanie sytuacja stresowych. Regularnie przyjmowane posiłki mogą mieć znaczenie terapeutyczne pod warunkiem zachowania prawidłowego składu jakościowego pokarmów. Należy unikać jednostajności potraw obowiązuje zasada diety łatwo strawnej, z wykluczeniem potraw pobudzających wydzielanie żołądkowe {przyprawy), wzdymających (kapusta, fasola, itp.) oraz ciężko strawnych, np. smażonych. Drugą zasadą dietetyczną jest częste przyjmowanie posiłków ,(5—6 razy dziennie), o niewielkiej objętości. Picie kawy, szczególnie ma czczo, jest niewskazane ze względu na pobudzający wpływ kofeiny i peptydów zawartych w zdaniach kawowych ma wydzielanie żołądkowe. Zaniechanie palenia tytoniu pozwala skrócić czas gojenia niszy wrzodowej.
Leave a reply