U kobiet ryzyko zachorowania jest tak wysokie przede wszystkim dlatego, że w przeciwieństwie do mężczyzn nie odreagowują one sytuacji konfliktowych, wyżywając się w uprawianiu sportu, działalności zawodowej lub społecznej, natomiast przenoszą je do wewnątrz. Głównym czynnikiem ryzyka jest ukształtowany idealny obraz kobiety — oczekuje się od niej łagodności i emanacji równowagi oraz harmonii. Kobietom nie wolno przeżywać ani okazywać uczuć agresji, gdyż nie przystają one do „kobiecej” skali odczuć. Pewne jest, że sytuacja życiowa, w jakiej znajduje się kobieta, może sprzyjać rozwinięciu się depresji: samotność i izolacja, ubóstwo i zagrożenie socjalne, posiadanie małych dzieci, kontakty seksualne podejmowane bez miłości, nie mający zrozumienia partnerzy oraz uzależnienia — wszystkie te czynniki zwiększają ryzyko jej wystąpienia. Ujawnienie depresji obserwuje się najczęściej między 30 a 40 oraz 50 a 60 rokiem życia. Potwierdza się zatem jeszcze raz dobitnie, że wszelkie etapy życia związane z sytuacjami przełomowymi, zmianami, zaczynaniem „od początku” lub rozstaniami obciążone są ryzykiem wystąpienia zaburzeń psychicznych (na przykład: depresja w przebiegu ciąży, kryzys wieku średniego, szok wywołany przejściem na emeryturę).
Leave a reply