Wymienione postacie przewlekłego zapalenia żołądka stanowią etapy rozwoju tej samej choroby, której końcowym etapem jest zanik błony śluzowej. Częstość każdej z postaci przewlekłego zapalenia żołądka zwiększa się wraz z wiekiem, wskutek czego jest ono jedną z najczęstszych chorób wieku podeszłego. Na leczenie przewlekłego zapalenia żołądka składa się: 1) postępowanie dietetyczne, 2) leczenie objawowe, stosowane głównie w okresach zaostrzeń dolegliwości, 3) leczenie substytucyjne, 4) oddziaływanie ma czynniki patogenetyczne. Leczenie dietetyczne. Zaleca się dietę łatwo strawną, bez nadmiaru przypraw, bogatą w witaminy i pierwiastki śladowe. Chorzy źle znoszą potrawy błonnikowe oraz owoce drobno pestkowe. Posiłki nie mogą :być nadmiernie gorące lub zimne. Duże znaczenie ma regularne spożywanie posiłków, jednorazowo niezbyt obfitych. W okresach zaostrzeń dolegliwości jest wskazana kilkudniowa dieta kiełkowa. Leczenie objawowe. Dolegliwości zgłaszane przez chorych zależą od zmian zapalnych w obrębie błony śluzowej, która staje się nadmiernie wrażliwa na bodźce, oraz od upośledzenia czynności wydzielniczej żołądka, czego wynikiem jest gorsze trawienie pokarmu, niedobory niektórych składników, >ap. żelaza, oraz skłonność do biegunek.
Leave a reply