Jakkolwiek w przesącza kłębkowym znajduje się glukoza, to jednak normalnie nie ma jej w moczu, ponieważ jest resorbowana przez komórki kanalików. Jeżeli jednak we krwi — a więc i w przesącza — jest tak dużo glukozy, iż nie może być wchłonięta do naczyń krwionośnych w tak krótkim czasie, w jakim przesącz przechodzi przez kanaliki, to glukoza pojawia się w moczu. Jeżeli stężenie glukozy we krwi osiągnie tak duży poziom, mówimy, iż glukoza osiągnęła „próg nerkowy”, który dla niej wynosi około 150 mg na 100 cm3 krwi. Jeżeli wartość ta zostanie przekroczona, glukoza zaczyna „wypadać” do moczu. Wiele innych substancji może osiągnąć „próg nerkowy” stężenie progowe, przy którym zaczynają się pojawiać w moczu, jest różne dla różnych substancji. Główną funkcją nerki jest „oczyszczanie” płynów tkankowych ciała i dlatego, celem ilościowego wyrażenia jej zdolności w eliminowaniu pewnych substancji z krwi, fizjologowie oznaczają tzw. wskaźnik oczyszczania osocza (klirens nerkowy). Przy pewnej objętości osocza przepływającej przez kłębek, tworzy się przesącz, który przechodzi przez kanaliki pewne ilości substancji pojawiają się w przesącza i pewne z nich mogą być resorbowane do komórek kanalików. Stosunek pomiędzy ilością pochłoniętego zwrotnie płynu i ilością zresorbowanych substancji jest wyrażony w cm3 osocza całkowicie „oczyszczonego” z tych substancji w ciągu jednej minuty.
Leave a reply