Dla pierwotnej niedoczynności tarczycy typowym objawem jest nagromadzenie się w prawie wszystkich tkankach półpłynnej masy hydrofilnych mukopolisacharydów. Nadają one skórze ciastowatą konsystencję obrzęku śluzowatego. Wywoływane przez nie zmiany są przyczyną m.in. powiększenia i upośledzenia kurczliwości serca. Badania radiologiczne wykazują zawsze powiększenie i małą amplitudę skurczów serca. W ekg stwierdza się niski woltaż załamków. Gromadzenie się mukopolisacharydów w tkankach jest także przyczyną objawów miopatii, jak powiększenie języka z niewyraźną artykulacją, wydłużenia czasu trwania odruchów ścięgnowych, rozlanych dolegliwości brzusznych. Upośledzenie czucia i parestezje są również wyrazem nagromadzenia się w tkankach mukopolisacharydów. W 30—50% przypadków niedoczynności tarczycy stwierdza się niedokrwistość normobarwliwą i normocytową, oporną na leczenie. Stężenie kortyzolu w surowicy jest zmniejszone. Aktywność seksualna jest upośledzona w większym lub mniejszym stopniu. Niedoczynność tarczycy obecna przed okresem pokwitania prowadzi do seksualnego infantylizmu.
Leave a reply