Badanie otoskopowe należy przeprowadzić w każdej chorobie ucha, w przypadkach zaburzeń równowagi i porażenia nerwu twarzowego. Naturalnie niezbędne jest uprzednie dokładne oczyszczenie zewnętrznego przewodu słuchowego. Niestety zdarza się, że w czasie badania pomija się nie mniej ważny jego element, jak obejrzenie jamy nosowogardłowej, a bywa, że za zaburzenie przewodnictwa odpowiedzialne są zmiany chorobowe w okolicy ujścia trąbki słuchowej. Proste, praktyczne badanie ostrości słuchu. Jest ono nieocenione, ponieważ umożliwia odróżnienie zaburzeń przewodzenia od percepcji. Każdorazowo badanie musi dotyczyć obu uszu. Przy badaniu jednego ucha trzeba uniemożliwić słyszalność przez drugie, zatykając przewód słuchowy zwilżoną watą i palcem. Aby lepiej wyłączyć ucho nie badane, osoba pomagająca wykonuje ruchy uciskania skrawka, rozrzedzając i zagęszczając w ten sposób powietrze w przewodzie słuchowym zewnętrznym. Pacjent nie powinien w czasie badania widzieć ust badającego. Określić należy odległość z której badany słyszy szept i mowę potoczną. Przy zaburzeniach percepcji źle słyszane są spółgłoski i dźwięki syczące. Umiejscowienie zmian można określić za pomocą stroika.
Leave a reply