W pierwszych dniach choroby obowiązuje głodówka. Stałe odsysanie zawartości żołądkowej jest oceniane kontrowersyjnie niektóre obserwacje świadczą o braku wpływu odsysania na przebieg choroby. U chorych w wieku podeszłymi należy stosować je wybiórczo, głównie jako zapobieganie wymiotom. W okresie normalizacji perystaltyki jelit oraz zmniejszenia aktywności enzymatycznej, zwykle po 3—4 dniach choroby, rozpoczyna się podawanie płynów do picia, przechodząc następnie na dietę kleikową. Z chwilą rozszerzenia diety należy podawać wraz z posiłkami preparaty enzymatyczne, w tym okresie choroby występuje bowiem -upośledzenie czynności wydzielniczej trzustki. U chorych z Objawami wstrząsu prowadzi się typowe leczenie przeciwwstrząsowe. Chorzy odwodnieni otrzymują dożylnie ok. 3 l płynów wieloelektrolitowych w ciągu doby. Korzystny wpływ ma ukrwienie trzustki ma dekstran nisko cząsteczkowy. U chorych wymiotujących podaje się mieszankę polaryzującą (jony potasowe, glukoza, insulina), która zabezpiecza przed ubytkiem jonu potasowego oraz uzupełnia niedobory insuliny, występujące we wczesnej fazie ostrego zapalenia trzustki. U części chorych zachodzi też potrzeba stosowania albumin (z powodu hipoalbuiminemii) oraz preparatów wapnia (u chorych z hipokalcemią). W wypadku utrzymującej się dłużej niż dobę oligurii (poniżej 25 ml moczu na godzinę) stosuje się lek moczopędny.
Leave a reply