Złożony mechanizm przeciwprądowego przepływu w pętli Henlego, za pomocą którego nerki mogą regulować ilość wody resorbowanej z przesączu kłębkowego, pozostaje pod wpływem hormonu antydiuretycznego wydzielanego przez tylny płat przysadki. Wydzielanie hormonu antydiuretycznego natomiast regulują Osmoreceptory znajdujące się w jądrze nadwzrokowym podwzgórza. Reagują one na zmianę osmolarności osocza przez stymulację lub wydzielanie ADH przez przysadkę. Osmoreceptory są wyspecjalizowanymi neuronami, zawierającymi przypuszczalnie małe komory z płynem. Komory te pęcznieją, gdy osmolarność osocza maleje i kurczą się, gdy osmolarność osocza wzrasta. Skurczenie ich inicjuje impulsy, które przechodzą włóknami nerwowymi do tylnego płata przysadki, gdzie stymulują wydzielanie ADH. ADH przedostaje się wraz z krwią do nerek i powoduje wzrost przepuszczalności kanalików zbiorczych dla wody, w wyniku czego większa część wody przechodząc przez kanaliki jest resorbowana. Prowadzi to do jej zatrzymania w organizmie i spadku osmolarności osocza. Jeżeli osmolarność osocza zmniejszy się, Osmoreceptory przestają wysyłać impulsy, wydzielanie ADH zostaje zmniejszone albo zatrzymane, mniej wody jest resorbowane w kanalikach zbiorczych i nerki wydalają rozcieńczony mocz.
Leave a reply