Podobnie jak w jelicie cienkim, obserwujemy w okrężnicy ruchy ścian – perystaltyczny i wahadłowy, chociaż oba są wyraźnie wolniejsze i bardziej leniwe niż w jelicie cienkim. Okresowo następuje bardziej energiczny ruch perystaltyczny przepychający zawartość w kierunku odbytu. Ruch ten występuje zwłaszcza po jedzeniu, ponieważ wypełniony żołądek podrażnia urządzenie, które odruchowo pobudza okrężnicę do opróżnienia. Mechanizm ten, zwany odruchem żołądkowym, wpływa na wydalanie kału, zazwyczaj niedługo po jedzeniu. Oddawanie kału jest czynnością po części zależną od naszej woli, a częściowo niezależną. Skurcze mięśni ścian brzucha i przepony oraz rozkurcz zewnętrznego zwieracza odbytu zależą od naszej woli natomiast druga część tej czynności, mianowicie rozkurcz wewnętrznego zwieracza odbytu oraz skurcze ścian okrężnicy i odbytu, które wypychają kał przez odbyt na zewnątrz, nie zależą od naszej woli powoduje to znaczne rozszerzenie się ścian odbytu a przez to podrażnienie zakończeń nerwowych w jego ścianach, które wywołują potrzebę oddania kału. Jeżeli odczuwanie tej potrzeby zostanie zlekceważone, odbyt przyzwyczaja się do zmiany kształtu i odczuwanie takie w końcu zaniknie. Na przejście przez okrężnicę i odbyt, niestrawione resztki pokarmu potrzebują od 12 do 24 godzin końcowy produkt, czyli kał, zawiera niestrawione resztki pokarmowe, pewne substancje wydzielone przez organizm, jak barwniki żółciowe i metale ciężkie, oraz olbrzymie ilości bakterii.
Leave a reply