Materiał pozostały po strawieniu i wchłonięciu w jelicie cienkim przechodzi do okrężnicy, czyli jelita grubego stanowiącego obszerną rurę w kształcie litery U 2e ścianami grubszymi w porównaniu do ścian jelita cienkiego. Jelito cienkie wchodzi do okrężnicy z boku w okolicy dużego, ślepego worka (caecum) zwanego jelitem ślepym, na którego końcu znajduje się uwypuklenie wielkości małego palca, znane pod nazwą wyrostka robaczkowego. Zarówno jelito ślepe, jak i wyrostek robaczkowy były większe i brały udział w trawieniu pokarmów, zwłaszcza roślinnych, u naszych odległych przodków. Roślinożerce, jak króliki i świnki morskie, mają duże i funkcjonujące jelito ślepe. Od miejsca połączenia z jelitem cienkim okrężnica podnosi się w górę (po prawej stronie ciała) tuż pod wątrobą, następnie skręca pod kątem prostym i jako część poprzeczna biegnie w poprzek jamy brzusznej tuż poniżej wątroby i żołądka. Po dojściu do lewej strony ciała skierowuje się ona znowu pod kątem prostym w dół, jako część zstępująca aż do odbytu. Materiał znajdujący się w okrężnicy pozbawiony już jest większości składników odżywczych, lecz ma jeszcze konsystencję płynną, ponieważ znajduje się w nim pewna ilość wody pochodząca z soku trzustkowego i żółci. Część wody jest absorbowana w jelicie cienkim. Główną czynnością okrężnicy, oprócz usuwania niestrawionych resztek pokarmowych z organizmu, jest wchłanianie wody i doprowadzenie masy kału do półstałej postaci.
Leave a reply