Po opuszczeniu żołądka papka pokarmowa przechodzi do jelita cienkiego, które jest długą, zwiniętą rurą o długości około 7 m i średnicy około 2,5 cm. W zasadzie większa część enzymatycznego trawienia i wchłaniania zachodzi w jelicie. Jedynie alkohol i nieliczne trucizny mogą być wchłaniane przez ściany żołądka. Długość jelita jest w dużym stopniu uzależniona od rodzaju zjadanego pokarmu. Zwierzęta roślinożerne mają jelito bardzo długie, mięsożerne — krótkie, a wszystkożerne, jak np. człowiek – średniej długości. Kijanka żaby lub ropuchy jest roślinożerna i ma bardzo długie jelito, natomiast mięsożerna żaba ma jelito już znacznie krótsze. Pierwszy odcinek jelita cienkiego, zwany dwunastnicą, o długości około 25 cm, zajmuje stale jedno położenie w jamie brzusznej. Odcinek ten jest bowiem zawieszony na więzadłach, które łączą również wątrobę i żołądek z grzbietową ścianą ciała. Pozostała część jelita cienkiego (i większość jelita grubego) jest zawieszona jedynie na cienkiej przezroczystej błonie, tzw. krezce, która pozwala całej masie jelit na znaczne ruchy. Krezka stanowi również podporę dla nerwów i naczyń krwionośnych jelit. W dwunastnicy mieszają się z pokarmem dwa niezmiernie ważne soki trawienne: żółć będąca produktem wątroby oraz sok trzustkowy. W dodatku ściany dwunastnicy zawierają miliony maleńkich gruczołów jelitowych, wydzielających sok dwunastnico-wy, w skład którego wchodzą liczne enzymy. Trzy wymienione soki trawienne mieszają się w jelicie cienkim z pokarmem i uzupełniają trawienie rozpoczęte w jamie ustnej i żołądku.
Leave a reply