Na podstawie doświadczeń ustalono, że jeśli przetniemy wszystkie połączenia ośrodka oddechowego z innymi częściami mózgu, to znaczy nerwy czuciowe i połączenia z ośrodkiem nadrzędnym, to ośrodek wysyła ciągły strumień impulsów wywołujący stały skurcz mięśni oddechowych. Wtedy ośrodek oddechowy (jeżeli pozostawimy go samemu sobie) utrzymuje mięśnie oddechowe w stałym skurczu. Jeżeli jednak nerwy czuciowe lub nerwy z ośrodka nadrzędnego pozostawimy nietknięte, ruchy oddechowe będą odbywać się normalnie. Wynika z tego, że ośrodek oddechowy musi być okresowo hamowany, by mogło zachodzić normalne oddychanie ośrodek nadrzędny musi więc zatrzymywać wysyłanie impulsów ośrodka oddechowego, które wywołują skurcz mięśni oddechowych. Dalsze doświadczenia wykazały, iż ośrodek pneumotaksyczny, mieszczący się w przedniej części mostu, łącznie z ośrodkiem oddechowym w rdzeniu przedłużonym tworzą „wtórny obwód rezonansowy” zapewniający zasadniczą kontrolę czynności oddechowej. Rozszerzające się ściany pęcherzyków płucnych w czasie oddychania podrażniają występujące w nich komórki czuciowe, które z kolei wysyłają do mózgu impulsy hamujące działanie ośrodka oddechowego, aby mógł nastąpić wydech.
Leave a reply