Istotnym czynnikiem regulującym kierunek i intensywność dyfuzji gazu jest jego ciśnienie cząstkowe. W mieszaninie kilku gazów każdy z nich wywiera — niezależnie jeden od drugiego — takie ciśnienie, jakie by wywierał w tym samym stężeniu w stanie czystym. Ciśnienie powietrza na poziomie morza wynosi 1010 hPa (760 mm Hg), w tym ciśnieniu tlen stanowi tylko 1/5, czyli ciśnienie cząstkowe tlenu wynosi 200 hPa (150 mm Hg). Powietrze pęcherzyków płucnych zawiera mniej tlenu od atmosferycznego jego ciśnienie cząstkowe wynosi tutaj około 146 hPa (105 mm Hg). Prąd krwi płynącej przez naczynia włosowate płuc jest za szybki, aby mogła wyrównać się różnica pomiędzy ciśnieniem cząstkowym tlenu w krwi i w pęcherzykach, dlatego ciśnienie cząstkowe tlenu w krwi tętniczej wynosi 130 hPa (100 mm Hg). Ciśnienie cząstkowe tlenu w tkankach waha się w granicach od O do 52 hPa (0-40 mm Hg), w wyniku czego tlen z naczyń włosowatych dyfunduje do tkanek. Nie wszystek jednak tlen zawarty w krwi przechodzi do tkanek krew zbyt szybko przechodzi przez naczynia włosowate by całkowicie wyrównać różnice ciśnień, a w tkankach pozostaje zwykle pewien zapas tlenu. Ciśnienie cząstkowe tlenu w krwi żylnej powracającej do płuc wynosi 52 hPa (40 mm Hg).
Leave a reply