Gruczoły ślinowe podlegają całkowicie układowi nerwowemu. Zapach lub smak pożywienia podrażnia w nosie czy jamie ustnej komórki nerwowe, które wysyłają impulsy do ośrodka ślinowego, a ten z kolei przesyła bodźce do gruczołów ślinowych, aby zaczęły produkować ślinę. Wystarczy zwykła obecność w ustach pozbawionego smaku i zapachu kamyczka, by nastąpiło wydzielanie śliny, ponieważ zostają wówczas podrażnione inne komórki, które w podobny sposób powodują wydzielanie śliny. Wydzielanie śliny może być także wywołane przez impulsy z wyższych ośrodków mózgowych powstałe po prostu na skutek patrzenia na pokarm lub myślenia o jedzeniu. Gruczoły ślinowe są zatem wrażliwe na bodźce chemiczne, mechaniczne i psychiczne. Klasyczne doświadczenia nad czynnościami żołądka ludzkiego były przeprowadzone przez chirurga wojskowego Williama Beaumonta. W roku 1822 myśliwy, Alexis St. Martin, był postrzelony w żołądek i Beaumont wyleczył ranę. St. Martin ozdrowiał, jednak pozostał otwór wiodący poprzez powłoki brzuszne do światła żołądka. Beaumont w następnych latach wykonał serię obserwacji nad wpływem dietetycznych i emocjonalnych czynników na wydzielanie soku żołądkowego i inne czynności śluzówki żołądka.
Leave a reply