W skazach krwotocznych, spowodowanych niedoborem czynników zespołu protrombiny, jedynym skutecznym lekiem jest witamina K podana pozajelitowe. Należy podkreślić bardzo wyraźnie, że niedobór czynników zespołu protromfoiny (wskaźnik protromtanowy < 70%) jest jedynym wskazaniem do podania witaminy K. Podawanie witaminy K we wszystkich innych skalach krwotocznych i krwawieniach jest bezcelowe, a nawet może być szkodliwe. Szansa wyrównania niedoboru przez podanie witaminy K istnieje tylko wtedy, gdy komórki wątrobowe są wydolne. Podaje się witaminę K domięśniowo 2 razy dziennie po l amp. W ciężkich stanach, gdy konieczne jest uzyskanie szybkiego efektu (np. krwotok po przedawkowaniu pochodnych dilkumarolu), należy podać witaminę K dożylnie — najlepiej w postaci fitomenadionu, czyli witaminy Ki (Konakion) 0,5—2 mg. W niewydolności komórek wątrobowych, gdy mimo podania witaminy K synteza czynników grupy protrombiny nie może być uruchomiona, konieczna jest substytucja przez podanie mrożonego osocza. Skaza krwotoczna w wieku podeszłym wynika często z wielu przyczyn równocześnie — naczyniowych, płytkowych i niedoborów czynników osoczowych.
Przerost sterczą, czasami współodpowiedzialny za powstanie nadciśnienia, nabiera znaczenia, jeżeli jest przyczyną zalegania moczu w pęcherzu. Zaleganie nawet niewielkich ilości moczu usposabia do zakażeń dróg moczowych. Postępujące zwiększenie objętości zalegającego moczu pogłębia zaburzenia czynności nerek. Może to mieć wpływ na przebieg innych chorób. W niejasnych stanach chorobowych u mężczyzn w średnim wieku nie należy zaniedbać zbadania gruczołu krokowego, nawet jeśli nie ma objawów dyzuri. Nie ma ścisłej zależności pomiędzy wielkością wyczuwanego per rectum gruczołu krokowego a objętością zalegającego moczu. Niewyczuwalny płat sterczą, zasłaniający na kształt zastawki ujście pęcherza, może spowodować całkowite zatrzymanie moczu w pęcherzu...
Wiele zaburzeń zdrowotnych rozgrywa się w sferze emocjonalnej, nie mając bezpośredniego wpływu na ciało. Do nich zalicza się przykładowo lęk i niepokój wewnętrzny, nerwowość i rozdrażnienie, niechęć lub apatię. Ściśle związane z nimi mogą być zaburzenia czynnościowe, między innymi biegunka, bóle głowy lub osłabienie krążenia. Przy tym ważną rolę odgrywa autonomiczny układ nerwowy, który z jednej strony osłabieniem i wyczerpaniem może sygnalizować, że ciało i dusza potrzebują odprężenia i wypoczynku. Lękiem, nerwowością i niepokojem daje znaki, że potrzebne są odciążenie i wsparcie...
Gdy znajdzie się przypadkowo w żołądku substancja niepożądana, musi nastąpić jej wyrzucenie. U większości ssaków z wyjątkiem królików, szczurów i innych gryzoni istnieje machanizm zwany odruchem wymiotnym. Wymioty mogą być wywołane przez mechaniczne podrażnienie gardła (włożenie palca do gardła jest prostym sposobem wywołania wymiotów w przypadku połknięcia trucizny) lub przez zaburzenia w kanałach półkolistych narządu równowagi, jak np. w przypadku morskiej choroby. Odruch ten jest regulowany przez ośrodek wymiotny w śródmózgowiu. Ośro-dek ten koordynuje skurcze żołądka, skurcze mięśni ścian brzucha oraz mechanizmy zamykające odźwiernik, zwieracz wpustowy i otwór głośni...
Poprzez dolegliwości psychosomatyczne lub zaburzenia czynnościowe możemy się nie tylko odciążyć czy stworzyć przestrzeń ochronną lub spowodować przedłużenie terminu, lecz zyskujemy również na reakcji naszego otoczenia. „Bycie chorym” uwalnia przede wszystkim od wszelkich zobowiązań zawodowych i od odpowiedzialności za zorganizowanie dnia codziennego rodziny. Otoczenie staje się wyrozumiałe, unika się zdenerwowania, można się oszczędzać, pozwalać na pielęgnowanie i rozpieszczanie. Często te małe sprawy powodują właściwą wygraną. Dla chorych na żołądek gotuje się określone dania, bólem głowy można się wymówić od nieprzyjemnych zaproszeń, wskutek chrypki i utraty głosu można się wycofać z nieciekawych rozmów, przy osłabieniu układu krążenia można skorzystać ze wsparcia i pomocy innych...
W wieku podeszłym, częściej niż w każdym innym, choroba somatyczna może powodować wystąpienie zmian psychicznych, które swoim rodzajem lub nasileniem wykraczają znacznie poza prawidłową reakcję psychologiczną na fakt zachorowania. Związek zespołów psychopatologicznych i choroby somatycznej może być bardzo różny. Mogą one wyprzedzać wystąpienie objawów choroby somatycznej, mogą występować równocześnie, mogą także pojawiać się iw czasie rekonwalescencji. Jeśli zaburzenia psychiczne poprzedzają ujawnianie się choroby somatycznej i występują w czasie, gdy jeszcze nie ma podstaw do jej rozpoznawania, stają się przyczyną poważnych omyłek diagnostycznych...
Skoro organizm wymaga różnej ilości tlenu w zależności od tego czy znajduje się w spoczynku, czy też w trakcie pracy, szybkość i głębokość wdechu muszą przystosowywać się automatycznie do zmieniających się warunków. W czasie pracy zużycie tlenu przez mięśnie i inne tkanki może wzrosnąć 4—5-krotnie. Oddychanie wymaga skoordynowanego działania wielu mięśni, które podlegają ośrodkowi oddechowemu, specjalnej grupie komórek znajdujących się w rdzeniu przedłużonym. Z ośrodka oddechowego wychodzą rytmiczne bodźce nerwowe zmuszające mięśnie żeber i przepony do skoordynowanych skurczów w odstępach co 4—5 sekund. W normalnych warunkach ruchy oddechowe przebiegają automatycznie, bez udziału naszej woli...
Leczenie ostrych stanów (zapalnych górnych dróg oddechowych, banalne w wieku 20—50 lat, u ludzi w wieku podeszłym zasługuje na szczególną uwagę. Podobnie jak w innych grupach wieku również i u ludzi w wieku podeszłym najczęstszą przyczyną ostrego stanu zapalnego jest zakażenie wirusowe. Powszechnie wiadomo, że antybiotyki, nawet o najszerszym zakresie działania (np. tetracykliny), i inne chemioterapeutyki przeciwbakteryjne nie działają przeciw wirusowo, dlatego stosowanie ich w zakażeniach wirusowych jest tnie uzasadnione. Zdumienie więc budzić musi fakt bardzo częstego zalecania w tych stanach doksycykliny , czy też klotrimazolu (Biseptol)...
Układ chłonny składa się z naczyń chłonnych, węzłów chłonnych i śledziony. Naczynia chłonne stanowią układ drenujący tkanki. Dzięki sieci kapilarnych naczyń limfatycznych zbierana jest z tkanek treść płynna i drobne cząstki. Pod nazwą chlonki przenoszona jest ona naczyniami limfatycznymi o budowie zbliżonej do żył i podobnie do nich wyposażonymi w układ zastawek. Wszystkie większe naczynia chłonne znajdują ujście do żył w górnej części klatki piersiowej, dzięki czemu chłonka przedostaje się z powrotem do układu krążenia. Układ chłonny stanowi ważną składową układu „obronnościowego” organizmu. Węzły chłonne przechwytują zarazki chorobotwórcze, substancje obce i wędrujące komórki rakowe i usiłują je unieszkodliwić, wytwarzając w tym celu specjalną odmianę białych ciałek krwi — limfocyty...
Osoby skłonne do depresji dręczą się wewnętrznie uczuciami agresji, które nie są skierowane przeciw żadnemu uświadomionemu obiektowi. Smutek, wściekłość, zwątpienie, rozczarowanie lub gniew nie znajdują rozładowania. Z tego powodu oskarżenia i ból kierują się do wewnątrz, przeciw własnej osobie. Osoby wykazujące skłonność do depresji nie potrafią na ogół prawidłowo ukierunkować swych negatywnych odczuć. Nie pozwalają sobie na odreagowanie agresji. Depresja może mieć jednak także przyczyny endogenne. Nie ulega na przykład kwestii, że choroby wątroby, przewodu pokarmowego lub tarczycy oraz niedokrwistość mogą przyczyniać się do powstania depresji. Podobnie depresja może towarzyszyć niemalże wszystkim chorobom przewlekłym, a wśród nich schorzeniom reumatycznym i nowotworom...
Należy rozróżnić dwa pojęcia: oddychanie jako wymianę, gazową pomiędzy komórkami a środowiskiem (składające się u człowieka z trzech faz — oddychania zewnętrznego, rozprowadzania tlenu przez krew i oddychania wewnętrznego) oraz oddychanie jako czysto mechaniczny proces wciągania powietrza do płuc (wdech) i wypuszczanie go,, z powrotem (wydech). Ponieważ naczynia włosowate płuc bezustannie pobierają tlen z pęcherzyków płucnych i oddają CO2, jest więc oczywiste, iż płuca muszą być stale opróżniane i ponownie napełniane świeżym powietrzem. Człowiek w czasie spoczynku oddycha około 15—18 razy na minutę. Klatka piersiowa u człowieka i innych ssaków jest tak zbudowana, aby łatwo mogła w każdej chwili zwiększać lub zmniejszać swoją objętość, a przez to i ciśnienie...
Jest to choroba charakteryzująca się zaburzeniami motoryki przełyku, polegającymi na równoczesnym z falą perystaltyczną powstawaniem nie-perystaltycznych skurczów przełyku w części dystalnej. Ponieważ schorzenie dotyczy przeważnie ludzi w wieku podeszłym przypuszcza się, że jego przyczyną są zmiany zwyrodnieniowe w obrębie unerwienia autonomicznego przełyku, prowadzące do zmienionej odpowiedzi jego mięśni na bodźce. Leczenie rozlanego skurczu przełyku obejmuje postępowanie dietetyczne, farmakologiczne, mechaniczne rozszerzanie przełyku (głównie metodą balonikową) oraz leczenie chirurgiczne. Rodzaj diety zależy od zaawansowania utrudnionego połykania flegmy. W każdym jednak okresie choroby należy spożywać posiłki w małych ilościach, o temperaturze pokarmu zbliżonej do temperatury ciała...