W miarę wzrostu wysokości spada ciśnienie atmosferyczne. Procentowa zawartość tlenu w powietrzu, wynosząca 21% pozostaje natomiast taka sama. Ciśnienie cząsteczkowe tlenu maleje więc wraz ze spadkiem ciśnienia atmosferycznego. Na wysokości około 3000 metrów ciśnienie atmosferyczne wynosi około 690 hPa (525 mm Hg), a ciśnienie cząsteczkowe tlenu 145 hPa (110 mm Hg). W tych warunkach hemoglobina w naszej krwi tętniczej jest nasycona tlenem tylko w 90%. Na wysokości 6000 metrów ciśnienie atmosferyczne wynosi 465 hPa (350 mm Hg), ciśnienie cząsteczkowe tlenu 100 hPa (75 mm Hg), a nasycenie krwi tętniczej tlenem wynosi 70%. Na wysokości 10 000 metrów ciśnienie atmosferyczne wynosi około 300 hPa (225 mm Hg), ciśnienie cząsteczkowe tlenu 65 hPa (50 mm Hg), a krew tętnicza jest nasycona tlenem tylko w 20%. Dlatego też przebywanie na dużych wysokościach wywołać może stan niedotlenienia (hypoksję). Jeśliby człowiek przebywający na wysokości 10 000 metrów oddychał czystym tlenem wdychałby gaz, którego ciśnienie cząsteczkowe wynosiłoby 290 hPa (225 mm Hg) i miałby hemoglobinę w 100% nasyconą tlenem. Powyżej 13 000 metrów ciśnienie atmosferyczne jest już tak niskie, że nawet oddychanie czystym tlenem nie gwarantuje pełnego nasycenia hemoglobiny tlenem. Nasycenie krwi tętniczej tlenem wynosi 50% (poniżej traci się przytomność) na wysokości 7000 metrów, jeżeli oddychamy powietrzem, natomiast na wysokości 14 200 m, gdy oddychamy czystym tlenem.
Leave a reply