Człowiek w okresie spoczynku wdycha i wydycha jednorazowo około 500 cm powietrza. Po wydechu tych 500 cm może on jednak wypchnąć jeszcze 1,5 dm’ powietrza, jeżeli silnie zmniejszy objętość jamy ciała mimo to pozostaje jeszcze w płucach około l dm’ powietrza, którego już nie mogą one wypchnąć. Dlatego też w czasie normalnego oddychania pozostaje w płucach około 2,5 dm rezerwy powietrza, które miesza się z 500 cm pobieranego przy każdym wdechu powietrza. Przy głębokim wdechu można pobrać około 3 dm więcej powietrza niż normalnie, a przez ćwiczenie można podnieść ilość wdychanego powietrza z 500 cm do 5 dm . Ale nawet przy wytężonej pracy mięśni rzadko następuje taki dziesięciokrotny wzrost objętości pobieranego powietrza zastępuje się go zazwyczaj zwiększeniem szybkości wdychania. Wykonując maksymalnie głęboki wdech, a następnie prawie całkowity wydech powietrza do specjalnego aparatu, możemy zmierzyć pojemność życiową płuc osoby badanej. Przeciętna pojemność życiowa płuc młodego, dorosłego mężczyzny wynosi około 4,5 dm a młodej, dorosłej kobiety 3,2 dm . Wysokie i smukłe osoby mają zazwyczaj większą pojemność życiową płuc niż osoby otyłe. Dobrze wytrenowani sportowcy mogą mieć zwiększoną pojemność życiową płuc o 35-55%, tj. do 6-7 dm.
Leave a reply