Układ chłonny składa się z naczyń chłonnych, węzłów chłonnych i śledziony. Naczynia chłonne stanowią układ drenujący tkanki. Dzięki sieci kapilarnych naczyń limfatycznych zbierana jest z tkanek treść płynna i drobne cząstki. Pod nazwą chlonki przenoszona jest ona naczyniami limfatycznymi o budowie zbliżonej do żył i podobnie do nich wyposażonymi w układ zastawek. Wszystkie większe naczynia chłonne znajdują ujście do żył w górnej części klatki piersiowej, dzięki czemu chłonka przedostaje się z powrotem do układu krążenia. Układ chłonny stanowi ważną składową układu „obronnościowego” organizmu. Węzły chłonne przechwytują zarazki chorobotwórcze, substancje obce i wędrujące komórki rakowe i usiłują je unieszkodliwić, wytwarzając w tym celu specjalną odmianę białych ciałek krwi — limfocyty...
Category Porady Medyczne
Osoby skłonne do depresji dręczą się wewnętrznie uczuciami agresji, które nie są skierowane przeciw żadnemu uświadomionemu obiektowi. Smutek, wściekłość, zwątpienie, rozczarowanie lub gniew nie znajdują rozładowania. Z tego powodu oskarżenia i ból kierują się do wewnątrz, przeciw własnej osobie. Osoby wykazujące skłonność do depresji nie potrafią na ogół prawidłowo ukierunkować swych negatywnych odczuć. Nie pozwalają sobie na odreagowanie agresji. Depresja może mieć jednak także przyczyny endogenne. Nie ulega na przykład kwestii, że choroby wątroby, przewodu pokarmowego lub tarczycy oraz niedokrwistość mogą przyczyniać się do powstania depresji. Podobnie depresja może towarzyszyć niemalże wszystkim chorobom przewlekłym, a wśród nich schorzeniom reumatycznym i nowotworom...
Należy rozróżnić dwa pojęcia: oddychanie jako wymianę, gazową pomiędzy komórkami a środowiskiem (składające się u człowieka z trzech faz — oddychania zewnętrznego, rozprowadzania tlenu przez krew i oddychania wewnętrznego) oraz oddychanie jako czysto mechaniczny proces wciągania powietrza do płuc (wdech) i wypuszczanie go,, z powrotem (wydech). Ponieważ naczynia włosowate płuc bezustannie pobierają tlen z pęcherzyków płucnych i oddają CO2, jest więc oczywiste, iż płuca muszą być stale opróżniane i ponownie napełniane świeżym powietrzem. Człowiek w czasie spoczynku oddycha około 15—18 razy na minutę. Klatka piersiowa u człowieka i innych ssaków jest tak zbudowana, aby łatwo mogła w każdej chwili zwiększać lub zmniejszać swoją objętość, a przez to i ciśnienie...
Jest to choroba charakteryzująca się zaburzeniami motoryki przełyku, polegającymi na równoczesnym z falą perystaltyczną powstawaniem nie-perystaltycznych skurczów przełyku w części dystalnej. Ponieważ schorzenie dotyczy przeważnie ludzi w wieku podeszłym przypuszcza się, że jego przyczyną są zmiany zwyrodnieniowe w obrębie unerwienia autonomicznego przełyku, prowadzące do zmienionej odpowiedzi jego mięśni na bodźce. Leczenie rozlanego skurczu przełyku obejmuje postępowanie dietetyczne, farmakologiczne, mechaniczne rozszerzanie przełyku (głównie metodą balonikową) oraz leczenie chirurgiczne. Rodzaj diety zależy od zaawansowania utrudnionego połykania flegmy. W każdym jednak okresie choroby należy spożywać posiłki w małych ilościach, o temperaturze pokarmu zbliżonej do temperatury ciała...
Procesowi starzenia towarzyszy zmniejszenie masy wątroby, upośledzenie jej ukrwienia oraz zwolnienie wytwarzania albumin. Wzrastający z wiekiem wskaźnik litogeniczności żółci prowadzi do większej częstości kamicy żółciowej u osób w wieku podeszłym. Wchłanianie poszczególnych składników pokarmowych w jelicie również ulega zmianie w miarę starzenia, chociaż badania wskazują na stosunkowo niewielkie zaburzenia w tym zakresie. Przeważa pogląd, że wraz z wiekiem nie zmienia się wchłanianie D-ksylozy, białek oraz witamin: A, .B«,, .B 12 i C, podczas gdy absorpcja kwasu foliowego ulega zmniejszeniu. Wykazano też zależne od wieku zmniejszenie wchłaniania aminokwasów aromatycznych. Natomiast nie obserwowano większych zaburzeń we wchłanianiu leków...
Zespół depresyjny należy do najczęściej spotykanych zespołów czynnościowych w wieku podeszłym. Jego obraz kliniczny może w pełni odpowiadać takim stanom fizjologicznym, jak smutek, przygnębienie lub rozpacz, wywołane trudnościami i kłopotami dnia codziennego lub wyjątkowymi nieszczęściami. Ponieważ te stany fizjologiczne powinny być także brane pod uwagę w różnicowaniu, zasługują one na miano zespołów depresyjnych rzekomych. Objawami klinicznymi zespołu depresyjnego jest utrzymujące się przygnębienie, poczucie bezsensu „wszystkiego — nawet własnego życia — poczucie beznadziejności (chory nie jest w stanie uwierzyć w zapewnienia, że wyzdrowieje). Dochodzi do spowolnienia wszystkich funkcji psychicznych, także i do spowolnienia ruchowego...
Pokarmem można nazwać każdą substancję, która po pobraniu przez organizm może być wykorzystana jako źródło energii, jako materiał do budowy i odbudowy tkanek oraz do regulacji procesów zachodzących w organizmie. Ta ogólna definicja pokarmu obejmuje węglowodany, białka, tłuszcze, wodę, sole mineralne i witaminy. Trzy pierwsze składniki są źródłem energii, dalsze trzy, jakkolwiek nie są nosicielami energii, są również niezbędne do życia. Strawiony i wchłonięty pokarm bierze udział w rozmaitych reakcjach, które wraz ze wszystkimi procesami chemicznymi organizmu są określane wspólną nazwą metabolizmu. Metabolizm jest jedną z najbardziej charakterystycznych właściwości żywej materii...
Materiał pozostały po strawieniu i wchłonięciu w jelicie cienkim przechodzi do okrężnicy, czyli jelita grubego stanowiącego obszerną rurę w kształcie litery U 2e ścianami grubszymi w porównaniu do ścian jelita cienkiego. Jelito cienkie wchodzi do okrężnicy z boku w okolicy dużego, ślepego worka (caecum) zwanego jelitem ślepym, na którego końcu znajduje się uwypuklenie wielkości małego palca, znane pod nazwą wyrostka robaczkowego. Zarówno jelito ślepe, jak i wyrostek robaczkowy były większe i brały udział w trawieniu pokarmów, zwłaszcza roślinnych, u naszych odległych przodków. Roślinożerce, jak króliki i świnki morskie, mają duże i funkcjonujące jelito ślepe...
Aminokwasy są wchłaniane wskutek transportu do naczyń włosowatych, przenoszone do wątroby na krótki okres magazynowania, a potem do innych części ciała. Produkty całkowitej lub częściowej hydrolizy tłuszczów dostają się do organizmu inną drogą i w wyniku innych procesów. (Sole żółciowe odgrywają rolę w zwiększaniu absorpcji kwasów tłuszczowych, monoacy-logliceroli, diacylogliceroli i innych rozpuszczalnych w tłuszczach substancji, jak np. rozpuszczalnych w tłuszczach witamin. Tłuszcze nie mogą być całkowicie zhydrolizowane do głicerolu i kwasów tłuszczowych, aby ulec wchłonięciu. Kwasy tłuszczowe o krótkich łańcuchach są wchłaniane do naczyń włosowatych, podczas gdy kwasy tłuszczowe o dłuższych łańcuchach są pobierane przez kapilary limfatyczne...
Człowiek w okresie spoczynku wdycha i wydycha jednorazowo około 500 cm powietrza. Po wydechu tych 500 cm może on jednak wypchnąć jeszcze 1,5 dm’ powietrza, jeżeli silnie zmniejszy objętość jamy ciała mimo to pozostaje jeszcze w płucach około l dm’ powietrza, którego już nie mogą one wypchnąć. Dlatego też w czasie normalnego oddychania pozostaje w płucach około 2,5 dm rezerwy powietrza, które miesza się z 500 cm pobieranego przy każdym wdechu powietrza. Przy głębokim wdechu można pobrać około 3 dm więcej powietrza niż normalnie, a przez ćwiczenie można podnieść ilość wdychanego powietrza z 500 cm do 5 dm . Ale nawet przy wytężonej pracy mięśni rzadko następuje taki dziesięciokrotny wzrost objętości pobieranego powietrza zastępuje się go zazwyczaj zwiększeniem szybkości wdychania...
Podobnie jak w jelicie cienkim, obserwujemy w okrężnicy ruchy ścian – perystaltyczny i wahadłowy, chociaż oba są wyraźnie wolniejsze i bardziej leniwe niż w jelicie cienkim. Okresowo następuje bardziej energiczny ruch perystaltyczny przepychający zawartość w kierunku odbytu. Ruch ten występuje zwłaszcza po jedzeniu, ponieważ wypełniony żołądek podrażnia urządzenie, które odruchowo pobudza okrężnicę do opróżnienia. Mechanizm ten, zwany odruchem żołądkowym, wpływa na wydalanie kału, zazwyczaj niedługo po jedzeniu. Oddawanie kału jest czynnością po części zależną od naszej woli, a częściowo niezależną...
Sam stres nie jest chorobą, lecz może ją wywołać. Wskazuje on, że organizm został zaalarmowany i nastawia się na wzmożoną sprawność. Takimi bodźcami mogą być ciepło, zimno lub hałas, zranienie, zakażenie lub narkoza. Stresem „pozytywnym” jest przykładowo napięcie przed nowymi zadaniami, przed uroczystościami, wyróżnieniami, sukcesami lub zmaganiami sportowymi. By móc przeżyć stres pozytywnie, musi być jednak utrzymana wymiana między wzmożoną gotowością do działania i odprężeniem...